İşte o zaman bu halk

Siyasi iktidarın çağrısıyla milyonlar meydanları doldurdu…

Biz milletiz Türkiye’yi darbeye teröre yedirmeyiz, denildi.
 

Dekorasyonlar, yitirilenler için edilen dualar, diyanetin temennileri, askeri erkanın sadakati, meclisin, hükümetin, muhalefetin kısmi temsilcilerinin millet, ümmet, vatan, iktidar ve al gülüm ver gülüm demokrasi güzellemeleri ve nihayet RTE nın sahne alması ile Yenikapı gösterileri sona erdi.
 

Hiç kuşku yok ki bu bir iktidar organizasyonu idi. Bütün imkanlar seferber edilmişti. İç ve dış dinamiklere verilecek mesajlar olabildiğince etkileyici ve coşkulu olması gerekiyordu.
 

Türk/İslam senteziyle; mevzubahis olan vatan/iktidar ise geri kalanın teferruat olmasıyla; bu amaç için kendini ortaya koyan halkın gücünü arkasına almasıyla; ganimet sunar gibi idam vaatleriyle; sıfırdan inşa edilecek Türkiye mesajıyla; partiler arasındaki seçiciliğiyle; daha açık, daha net, devam edilmek istenen yolun ne olduğu nasıl söylenebilirdi acaba?
 

Pratik gerçekliğimizdir…
 

Teferruatın ne olduğuna kim karar verirse versin, Türk’lüğün şanından ve İslamın rehberliğinden kim bahsediyorsa bahsetsin hepimiz çok iyi biliyor ve bizzat yaşıyoruz ki her fırsatta insafsızca ve her türlü düzenbazlıkla malı götürenler, işbirlikçilikte sınır tanımayanlar, kıyımda, soygunda, talanda başrol oynayanlar, emeği ile geçinenleri iliklerine kadar sömürenler hep bu değerleri kendilerine birer kalkan ve bölüp yönetmenin araçları olarak kullanmıyorlar mı ?
 

Onun için kim kime koltuk değneği olmak istiyorsa olsun, hangi insani değerlerimizi kim kirletiyorsa kirletsin, sahne dekorları arasında kim yer almak istiyorsa istesin, bu Yenikapı denilen kapı, hepimizin bildiği aynı hüsran kapısı…
 

Sorun o ki, meydanları dolduran milyonlar,
 

kapı kapı dolaşmadan, kimseye muhtaç olmadan, bileğinin hakkıyla işine gücüne sahip olmak için,
 

kökenine, inancına bakmaksızın kendileri gibi sömürülen, horlanan, dışlanan toplumun her kesimi ile dayanışma ve güç birliği için,
 

mahallesinde, kentinde, ülkesinde alınan kararlara demokratik yollarla katılımı ve denetim hakkı için,
ayrımsız tüm yurttaşlarının hak ve özgürlükleri için,
 

ülkesinin zenginlik kaynaklarının toplumsal olandan yana değerlendirilmesi için örgütlendiği ve meydanları doldurduğu zaman,
 

işte o zaman bu halk ne darbecilere ne teröre, ne de din ve köken tüccarlarına ülkesini yedirmeyecektir.